ขมัง
คำในภาษาไทย
หมายถึง [ขะหฺมัง] น. พรานธนู. (ข. ขฺมาน่).
หมายถึง [ขะหฺมัง] (โบ) ว. แรง, แข็งขัน, เช่น สองอาจแข็งขมังขึ้น แบ่งให้กันเสมอ. (กําสรวล).
คำในภาษาไทย
หมายถึง [ขะหฺมัง] น. พรานธนู. (ข. ขฺมาน่).
หมายถึง [ขะหฺมัง] (โบ) ว. แรง, แข็งขัน, เช่น สองอาจแข็งขมังขึ้น แบ่งให้กันเสมอ. (กําสรวล).