ครึกครื้น

คำในภาษาไทย

หมายถึง [คฺรึกคฺรื้น] ว. สนุกสนาน, ร่าเริง, เช่น ใจครึกครื้น; เอิกเกริก เช่น งานครึกครื้น ขบวนแห่ครึกครื้น.

ครึกครื้น อ่านว่า

อ่านว่า /คฺรึก-คฺรื้น/

 ภาพประกอบครึกครื้น

 คำในภาษาไทยที่คล้ายกัน