คำในภาษาไทย
บัน
หมายถึง ก. ผัน, ผิน.
หมายถึง ก. เบา, น้อย, เช่น มัวเมาไม่บัน. (ดึกดําบรรพ์).
หมายถึง น. จั่ว (หน้าจั่วของปราสาท โบสถ์ วิหาร เรียกว่า หน้าบัน).
เกี่ยวกับผู้เขียน: พจนานุกรม Team
ทีม พจนานุกรม คือกลุ่มผู้เชี่ยวชาญด้านภาษาไทยที่ทุ่มเทในการให้ข้อมูลที่ครอบคลุมและถูกต้องเกี่ยวกับคำในภาษาไทย ทีมของเรามีนักภาษาศาสตร์ และบุคลากรที่มีประสบการณ์มายาวนาน