บานแผละ

คำในภาษาไทย

หมายถึง [-แผฺละ] น. ผนังตอนที่บานประตูหน้าต่างโบสถ์วิหารเป็นต้นเมื่อเปิดเข้าไปแล้วแปะอยู่.

บานแผละ อ่านว่า

อ่านว่า /บาน-แผฺละ/

 ภาพประกอบบานแผละ