คำในภาษาไทยเดียรถีย์หมายถึง [-ระถี] น. นักบวชภายนอกพระพุทธศาสนาในอินเดียสมัยพุทธกาล. (ส. ตีรฺถิย; ป. ติตฺถิย).ข้อมูลเพิ่มเติมเกี่ยวกับเดียรถีย์เดียรถีย์ อ่านว่าอ่านว่า /เดียน-ระ-ถี/ ภาพประกอบเดียรถีย์