แล่ง
คำในภาษาไทย
หมายถึง น. มาตราตวงตามวิธีประเพณีของไทยโบราณ ๒ จังออน = ๑ แล่ง และ ๒ แล่ง = ๑ ทะนาน.
หมายถึง น. รังกระสุน, ที่เก็บลูกกระสุนดินดำหรือลูกศร.
หมายถึง ก. ผ่า, ทำให้แตก, เช่น แล่งมะพร้าว; รีดเป็นเส้นบาง ๆ เช่น แล่งเงิน แล่งทอง. ว. เรียกเงินหรือทองที่รีดเป็นเส้นบาง ๆ ว่า เงินแล่ง ทองแล่ง.
