ขลุ่ย

คำในภาษาไทย

หมายถึง [ขฺลุ่ย] น. ชื่อเครื่องดนตรีชนิดหนึ่งสำหรับเป่าให้เป็นเพลง มักทําด้วยไม้รวกเจาะรูตามยาวมีระยะห่างพอควร สําหรับเอานิ้วปิดและเปิดให้เป็นเพลงเมื่อเป่า มีหลายชนิด เช่น ขลุ่ยหลีบ ขลุ่ยเพียงออ, ลักษณนามว่า เลา.

ขลุ่ย อ่านว่า

อ่านว่า /ขฺลุ่ย/

 ภาพประกอบขลุ่ย

 คำในภาษาไทยที่คล้ายกัน