บัน

หมายถึง ก. ผัน, ผิน.

หมายถึง ก. เบา, น้อย, เช่น มัวเมาไม่บัน. (ดึกดําบรรพ์).

หมายถึง น. จั่ว (หน้าจั่วของปราสาท โบสถ์ วิหาร เรียกว่า หน้าบัน).