บานแผละคำในภาษาไทยหมายถึง [-แผฺละ] น. ผนังตอนที่บานประตูหน้าต่างโบสถ์วิหารเป็นต้นเมื่อเปิดเข้าไปแล้วแปะอยู่.บานแผละ อ่านว่าอ่านว่า /บาน-แผฺละ/ ภาพประกอบบานแผละ