บุตรบุญธรรม

คำในภาษาไทย

หมายถึง [บุดบุนทํา] (กฎ) น. บุตรของผู้อื่นที่บุคคลได้จดทะเบียนรับเป็นบุตรของตน.

บุตรบุญธรรม อ่านว่า

อ่านว่า /บุด-บุน-ทำ/

 ภาพประกอบบุตรบุญธรรม

 คำในภาษาไทยที่คล้ายกัน