ประจักษ์พยาน

คำในภาษาไทย

หมายถึง (กฎ) น. พยานบุคคลที่เป็นผู้ได้เห็น ได้ยิน หรือทราบข้อความเกี่ยวในเรื่องที่ให้การเป็นพยานนั้นมาด้วยตนเองโดยตรง.

 ภาพประกอบ

 คำในภาษาไทยที่คล้ายกัน