ผะ

หมายถึง ใช้แทน ประ เช่น ผะเด ผะเด็น ผะแดง ผะเทศ.

หมายถึง ใช้นําหน้าคําที่ตั้งต้นด้วยตัว ผ มีความแปลอย่างเดียวกับคําเดิมนั้น เช่น ผะผก ผะผ่อง ผะผ้าย ผะผ่าว ผะผํ้า.