ฝี
คำในภาษาไทย
หมายถึง น. โรคจําพวกหนึ่ง เป็นต่อมบวมขึ้นกลัดหนองข้างใน เรียกชื่อต่าง ๆ กันหลายชนิด เช่น ฝีคัณฑมาลา ฝีดาษ ฝีประคําร้อย, ราชาศัพท์ว่า พระยอด.
หมายถึง ใช้นําหน้าคําอื่น หมายความว่า การกระทําหรือการแสดงออกมาในบางลักษณะ.
คำในภาษาไทย
หมายถึง น. โรคจําพวกหนึ่ง เป็นต่อมบวมขึ้นกลัดหนองข้างใน เรียกชื่อต่าง ๆ กันหลายชนิด เช่น ฝีคัณฑมาลา ฝีดาษ ฝีประคําร้อย, ราชาศัพท์ว่า พระยอด.
หมายถึง ใช้นําหน้าคําอื่น หมายความว่า การกระทําหรือการแสดงออกมาในบางลักษณะ.