พร่ำคำในภาษาไทยหมายถึง [พฺรํ่า] ว. รํ่าไป, ซํ้า ๆ ซาก ๆ, บ่อย ๆ, เช่น พร่ำบ่น พร่ำเพ้อรำพัน พร่ำสาธยายมนตร์.พร่ำ อ่านว่าอ่านว่า /พฺร่ำ/ ภาพประกอบพร่ำ คำในภาษาไทยที่คล้ายกันขะข่ำจ้ำจี้จ้ำไชพกนุ่นพกุระพกุลพงศ,พงศ-,พงศ์พงศาพญาลอพญาโศกพญาไทยร่ำร้องไม่พูดพร่ำทำเพลง