พัทธยา
คำในภาษาไทย
หมายถึง น. จํานวนที่หักหรือริบเอาไว้เป็นภาคหลวง.
หมายถึง น. เรียกลมที่พัดจากทิศตะวันตกเฉียงใต้ไปทางทิศตะวันออกเฉียงเหนือในต้นฤดูฝนว่า ลมพัทธยา.
คำในภาษาไทย
หมายถึง น. จํานวนที่หักหรือริบเอาไว้เป็นภาคหลวง.
หมายถึง น. เรียกลมที่พัดจากทิศตะวันตกเฉียงใต้ไปทางทิศตะวันออกเฉียงเหนือในต้นฤดูฝนว่า ลมพัทธยา.
