ฟั่นเฟือนคำในภาษาไทยหมายถึง ว. หลงใหล, เคลิบเคลิ้ม, เผลอสติ, คุ้มดีคุ้มร้าย, เช่น มีสติฟั่นเฟือน จิตใจฟั่นเฟือน. ภาพประกอบฟั่นเฟือน คำในภาษาไทยที่คล้ายกันคนเสมือนไร้ความสามารถบ้าฟองฟองฟอดฟองเต้าหู้ฟักฟ้อนลาวแพนสติฟั่นเฟือนสติวิปลาสสัญญาวิปลาสเลอะเลือนเสียสติ
