คำในภาษาไทย
สับปลับ
หมายถึง ว. กลับกลอกเชื่อไม่ได้ (มักใช้แก่กริยาพูด) เช่น พูดสับปลับ เขาเป็นคนสับปลับ, บางทีก็ใช้เข้าคู่กับคำ สับปลี้ เป็น สับปลี้สับปลับ.
หมายถึง ว. กลับกลอกเชื่อไม่ได้ (มักใช้แก่กริยาพูด) เช่น พูดสับปลับ เขาเป็นคนสับปลับ, บางทีก็ใช้เข้าคู่กับคำ สับปลี้ เป็น สับปลี้สับปลับ.
ลิ้นลาย ลิ้นสองแฉ ลิ้นไม่มีกระดูก ส สกทาคามี,สกิทาคามี สกปรก สกรรมกริยา สกล สกี สกุนต์ สกุลรุนชาติ สับปลี้
หาคำศัพท์ไม่เจอ หรือยังไม่เห็นคำที่ต้องการ?
ช่วยแนะนำคำใหม่ให้เราสิ