อบายภูมิ

คำในภาษาไทย

หมายถึง [อะบายยะพูม] น. ภูมิที่เกิดอันปราศจากความเจริญ มี ๔ คือ นรก เปรตวิสัย อสุรกายภูมิ และกําเนิดดิรัจฉาน. (ป., ส. อปาย).

อบายภูมิ อ่านว่า

อ่านว่า /อะ-บาย-ยะ-พูม/

 ภาพประกอบอบายภูมิ

 คำในภาษาไทยที่คล้ายกัน