ไพร

คำในภาษาไทย

หมายถึง [ไพฺร] น. ป่า; ขอบ, ริม, เรียกตอกเส้นกลม ๆ ที่อยู่ใต้ขอบกระบุงกระจาดเป็นต้น ว่า ตอกไพร.

ไพร อ่านว่า

อ่านว่า /ไพฺร/

 ภาพประกอบไพร

 คำในภาษาไทยที่คล้ายกัน