ตัวกรองผลการค้นหา
หรือคุณกำลังค้นหา ที่ดิน, ตระพัง, พนอง, สลิด, หนอง, แทน, รหัท, ละมุ, สะพัง, เขิน, ตะพัง, สนอง
ขนอง
หมายถึง[ขะหฺนอง] น. หลัง, ใช้เป็นราชาศัพท์ว่า พระขนอง, ปฤษฎางค์ ก็ว่า. (ข. ขฺนง).
เคี่ยมคะนอง
หมายถึงน. ชื่อไม้ต้นขนาดใหญ่ชนิด Shorea henryana Pierre ในวงศ์ Dipterocarpaceae ลำต้นสูงตรงมาก มีมากตามป่าดิบทางภาคตะวันออกและภาคใต้.
น้ำนอง
หมายถึงน. ชื่อปลวกหลายชนิดในหลายวงศ์ สีดำหรือนํ้าตาลแก่ อาศัยอยู่ใต้ดิน เมื่อมีนํ้านองเกิดตะไคร่ขึ้น พอนํ้าลดจะเดินแถวมาเก็บตะไคร่ไปเลี้ยงลูกซึ่งบางครั้งอาจจะทำงานกันทั้งคืน จึงเห็นตัวเฉพาะในเวลานํ้านอง เช่น ชนิด Hospitalitermes monoceros, H. asahinai, H. birmanicus ในวงศ์ Termitidae.
น้ำหนอง
หมายถึงน. น้ำเลือดเสียกลายเป็นสีขาวข้นที่กลัดอยู่ตามแผลและฝี, หนอง ก็ว่า.
บ่มหนอง
หมายถึงก. ทำให้ฝีกลัดหนองเต็มที่เพื่อบ่งได้ง่าย.
ผักหนอง
หมายถึง[-หฺนอง] (ถิ่น-พายัพ) น. ผักกระเฉด. (ดู กระเฉด).
พนอง
หมายถึงน. ชื่อไม้ต้นขนาดใหญ่ชนิด Shorea hypochra Hance ในวงศ์ Dipterocarpaceae ยางใช้เป็นชันยาเรือและอื่น ๆ.
พายเรือในหนอง
หมายถึง(สำ) ก. คิด ทำ หรือพูดวกวนกลับไปกลับมา.
วัยคะนอง
หมายถึงน. วัยหนุ่มสาวที่ชอบสนุกสนาน, วัยหนุ่มสาวที่กำลังฮึกห้าว.
สำนอง
หมายถึงก. รับผิดชอบ, ต้องรับใช้แทน. (แผลงมาจาก สนอง).
อมหนอง
หมายถึงก. กลัดหนอง, มีหนองคั่งอยู่.
จำนอง
หมายถึงก. ผูก, คล้อง, หมายไว้, กำหนด, จำไว้, (โบ; กลอน) ประพันธ์, แต่ง, เช่น จึ่งจำนองโคลงอ้าง ถวายแด่บพิตรเจ้าช้าง. (ลอ). (กฎ) น. ชื่อสัญญาซึ่งบุคคลคนหนึ่ง เรียกว่า ผู้จำนอง เอาทรัพย์สินตราไว้แก่บุคคลอีกคนหนึ่ง เรียกว่า ผู้รับจำนอง เพื่อเป็นประกันการชำระหนี้ โดยไม่ส่งมอบทรัพย์สินนั้นให้แก่ผู้รับจำนอง. (แผลงมาจาก จอง).