ค้นเจอ 141 รายการ

เรียว

หมายถึงน. สิ่งที่มีลักษณะโคนโตปลายเล็ก เช่น เรียวหวาย เรียวไม้, เรียกไม้ปลายเรียวเล็กสำหรับตีเด็กว่า ไม้เรียว. ว. เล็กลงไปตามลำดับอย่างลำไม้ไผ่ เช่น นิ้วเรียว ขาเรียว; โดยปริยายหมายถึงเสื่อมลงตามลำดับ เช่น ศาสนาเรียว.

รี

หมายถึงว. เรียว, ถ้ากลมเรียวอย่างรูปไข่ เรียกว่า กลมรี, ถ้ายาวเรียวและมีหัวท้ายอย่างเมล็ดข้าวสาร เรียกว่า ยาวรี, ไม่กลม เช่น วงรี, ยาว เช่น หันรีหันขวาง หอรีหอขวาง.

เพรียว

หมายถึง[เพฺรียว] ว. เปรียว, ฉลวย, เรียว, เช่น รูปร่างเพรียว เรือเพรียว.

เลียว

หมายถึงน. ไม้ที่ขึงใบเรือทั้งล่างและบน เรียกว่า เลียวล่าง เลียวบน, สายเชือกที่ผูกปลายเลียวสำหรับรั้งใบเรือให้กินลม เรียกว่า สายเลียว, เขียนว่า เรียว ก็มี.

เรียว

หมายถึงน. สายสำหรับรั้งใบเรือ, เขียนว่า เลียว ก็มี. (จ. เลี่ยว = ผูก, มัด, พัน, วนเวียนคดเคี้ยว).

เรียวไผ่

หมายถึงน. แขนงไม้ไผ่ที่แตกออกจากบริเวณโคนไผ่บางชนิด เช่น ไผ่สีสุก ไผ่ลำมะลอก.

ชะลูด

หมายถึงว. เรียวยาวสูงขึ้นไป.

ตาปลาดุก

หมายถึงน. ตาที่มีลักษณะเล็กเรียว.

ยาวรี

หมายถึงว. กลมยาวเรียวและมีหัวท้ายเหมือนเมล็ดข้าวสาร, ยาวเรียวไปอย่างใบข้าว คือ โคนโตปลายเรียวเล็ก.

ซุย

หมายถึงน. มีดชนิดหนึ่ง รูปเรียวแหลม.

ตาหยี

หมายถึงน. ตาหรี่, ตาที่แคบเรียวเล็ก.

เพรียวลม

หมายถึงว. มีรูปร่างสูงโปร่ง สะโอดสะอง; มีรูปร่างเรียวบาง เคลื่อนไหวได้ว่องไว.

 คำในภาษาไทย จัดกลุ่มตามตัวอักษร ก-ฮ