ตัวกรองผลการค้นหา
อภิปรัชญา
หมายถึง[อะพิปฺรัดยา, อะพิปฺรัดชะยา] น. ปรัชญาสาขาหนึ่ง ว่าด้วยความแท้จริง ซึ่งเป็นเนื้อหาสำคัญของปรัชญา. (อ. metaphysics).
ญาณวิทยา
หมายถึง[ยานะวิดทะยา, ยานนะวิดทะยา] น. ปรัชญาสาขาหนึ่งว่าด้วยกำเนิดลักษณะและความถูกต้องแห่งความรู้ ตลอดจนวิธีหาความรู้. (อ. epistemology).
ปัจยาการ
หมายถึง[ปัดจะยา-] (แบบ) น. อาการที่เป็นเหตุต่อเนื่องกัน คือ ปฏิจจสมุปบาท. (ป. ปจฺจยาการ).
เกลือด่างคลี
หมายถึงน. ชื่อเกลือชนิดหนึ่งในตำรายาไทย.
ปริยานุช
หมายถึง[ปฺริยานุด] น. น้องที่รัก. (ส.).
ภารยทรัพย์
หมายถึง[พาระยะซับ] (กฎ) น. อสังหาริมทรัพย์ที่ผู้เป็นเจ้าของจะต้องรับภาระบางอย่างที่เกิดจากภาระจำยอม, คู่กับ สามยทรัพย์.
ทรัพย,ทรัพย-,ทรัพย์
หมายถึง[ซับพะยะ-, ซับ] น. เงินตรา เช่น ไม่มีทรัพย์ติดตัว, สมบัติพัสถาน เช่น เขาเป็นคนมีทรัพย์; (กฎ) วัตถุมีรูปร่าง; โดยปริยายหมายถึงสิ่งที่ถือว่ามีค่า อาจไม่มีรูปร่างก็ได้ เช่น มีปัญญาเป็นทรัพย์ อริยทรัพย์. (ส. ทฺรวฺย).
ชัน
หมายถึงน. ยางไม้สำหรับยาเรือเป็นต้น.
ดองยา
หมายถึงก. แช่เครื่องยาไว้ในของเหลวมีเหล้าเป็นต้น.
ปืนยา
หมายถึงน. ศรหรือหน้าไม้ที่มีลูกอาบด้วยยาพิษ.
ฝน
หมายถึงก. ถู เช่น ฝนยา; ลับ เช่น ฝนมีด.
แพทยา
หมายถึง[แพดทะยา] (โบ) น. แพทย์.