ตัวกรองผลการค้นหา
ซอก
หมายถึงน. ช่องทางที่แคบ ๆ เช่น ซอกเขา ซอกหู ซอกคอ. ก. ซุก, ซุกแทรกเข้าไป, ซ่อน.
เสลดหางวัว
หมายถึงน. เมือกข้นเหนียวที่ตีขึ้นมาจุกที่คอและปิดหลอดลม ทำให้หายใจไม่ออก, เสลดหางงัว ก็เรียก.
คอวี
หมายถึงน. คอเสื้อที่ตัดแหลมตรงกลางคล้ายรูปตัว V, คอรูปตัววี หรือ คอแหลม ก็เรียก.
คล่อง
หมายถึง[คฺล่อง] ว. สะดวก เช่น หายใจได้คล่องขึ้น, ว่องไว เช่น เด็กคนนี้ใช้คล่อง, ไม่ฝืด เช่น คล่องคอ, ไม่ติดขัด เช่น พูดคล่อง.
ประเจียด
หมายถึงน. ผ้าลงเลขยันต์ถือกันว่าเป็นเครื่องป้องกันอันตรายได้ ใช้เป็นผ้าผูกคอหรือผูกต้นแขนเป็นต้น.
คอแหลม
หมายถึงน. คอเสื้อที่ตัดแหลมตรงกลางคล้ายรูปตัว V, คอวี หรือ คอรูปตัววี ก็เรียก.
บง
หมายถึงก. คล้อง, ห่ม, เช่น บงบ่าเฉวียง. (ม. คำหลวง จุลพน). (ข. บงกอ ว่า คล้องคอ).
กระอักกระไอ
หมายถึงว. อิดเอื้อน, ไม่กล้าพูด, ทำเสียงไออุบอับอยู่ในคอ, เช่น พูดจากุกกักกระอักกระไอ. (ไกรทอง).
ปลอกคอ
หมายถึงน. สายรัดรอบคอ (มักใช้แก่หมา); โดยปริยายหมายถึงผู้มีอำนาจที่คอยให้ความคุ้มครองหรือช่วยเหลือ.
ง้าว
หมายถึงน. อาวุธชนิดหนึ่ง คล้ายดาบ มีด้ามยาว, ถ้าใต้คอของด้ามมีขอสำหรับสับบังคับช้างได้ เรียกว่า ของ้าว.
เสียงพยัญชนะ
หมายถึงน. เสียงพูดที่เปล่งออกมาโดยใช้อวัยวะส่วนต่าง ๆ ในปากและคอ เช่น เสียง ป โดยทั่วไปจะออกเสียงพยัญชนะร่วมกับเสียงสระ, พยัญชนะ ก็เรียก.
กระหน่อง
หมายถึง(ถิ่น-อีสาน) น. อวัยวะส่วนหลังของลำแข้ง ตั้งแต่ขาพับลงไปถึงส้นเท้า เช่น ตัวหนึ่งกัดเอ็นกระหน่อง. (ม. ภาคอีสาน ชูชก), กระน่อง ขะน่อง หรือ ขาน่อง ก็เรียก.