ตัวกรองผลการค้นหา
ปลอกมีด
หมายถึงน. เรียกแหวนทองเกลี้ยง ๆ มีลักษณะคล้ายปลอกมีดว่า แหวนปลอกมีด.
พูดไปสองไพเบี้ย นิ่งเสียตำลึงทอง
หมายถึง(สำ) ก. พูดไปไม่มีประโยชน์ นิ่งเสียดีกว่า.
เสียทองเท่าหัวไม่ยอมเสียผัวให้ใคร
หมายถึง(สำ) ก. ไม่ยอมยกสามีให้หญิงอื่นแม้จะแลกกับทรัพย์สินเงินทองจำนวนมากก็ตาม.
กระบิ
หมายถึงน. หญ้าที่ซับซ้อนกันอยู่ในที่ลุ่มหรือในหนอง เช่น ตัดกระบิในหนองเป็นสองหน. (ไกรทอง).
ติดต้อยห้อยตาม
หมายถึง(สำ) ก. เดินตามไปติด ๆ เช่น อุตส่าห์สู้ติดต้อยห้อยตาม. (สังข์ทอง).
สไบปัก
หมายถึงน. ผ้าสไบที่ปักด้วยดิ้นเงินหรือดิ้นทองและสอดไส้ด้วยไหมสีต่าง ๆ.
ปึ่งชา
หมายถึงว. ทำทีเฉยแสดงอาการคล้ายกับโกรธ, ปึ่ง ก็ว่า; วางท่าเฉยเมยอย่างไว้ยศ เช่น เมียเจ้ารูปทองสิบสองหนัก ยศศักดิ์ปึ่งชาหาน้อยไม่. (สังข์ทอง).
ไม่ได้สิบ
หมายถึง(กลอน) ก. งงจนคิดอะไรไม่ออกหรือทำอะไรไม่ถูก เช่น ท้าวสามนต์เสียใจไม่ได้สิบ. (สังข์ทอง).
ไม้หลักปักขี้ควาย
หมายถึง(สำ) ว. โลเล, ไม่แน่นอน, เช่น เหมือนไม้หลักปักเลนเอนไปมา. (สังข์ทอง).
แฉง
หมายถึงน. กระบังศัสตราวุธ เช่น คนถือหอกแฉงปลอกทอง. (สุบิน). (ข.).
กุดั่น
หมายถึงน. ทองแกมแก้ว คือ เครื่องประดับเพชรพลอยหรือกระจก เช่น ลายปั้นกุดั่น คือ ลายปั้นปิดทองประดับกระจก, โกศกุดั่น คือ โกศทำด้วยไม้จำหลักปิดทอง ประดับกระจก; ชื่อลายเป็นดอกไม้ ๔ กลีบรวมกันอยู่เป็นพืด, ถ้าแยกอยู่ห่าง ๆ เรียกว่า ประจำยาม.
โกษย
หมายถึง[โกไส] (โบ) น. โกไสย เช่น ผ้าแพรทองโกษย. (ม. คำหลวง นครกัณฑ์).