ตัวกรองผลการค้นหา
ประสานเสียง
หมายถึงก. ร้องเพลงหรือเล่นดนตรีเป็นหมู่ให้มีเสียงกลมกลืนกัน.
ประสาร
หมายถึง(แบบ) ก. คลี่ออก, เหยียดออก, แผ่ออก, ขยาย. (ส. ปฺรสาร ว่า เที่ยวไป; ป. ปสาร).
ประเสบันอากง
หมายถึงน. วังลูกหลวง, วังหลานหลวง. (ช.).
ประหลิ่ม
หมายถึงน. ชื่อเพลงไทยทำนองหนึ่ง, บหลิ่ม ปลิม ปลิ่ม ปะวะหลิ่ม ปะหลิ่ม หรือ มะหลิ่ม ก็ว่า.
ประหารชีวิต
หมายถึงก. ลงโทษฆ่า. (กฎ) น. โทษทางอาญาขั้นสูงสุดที่ลงแก่ผู้กระทำความผิดอาญาอุกฉกรรจ์ วิธีประหารชีวิตตามประมวลกฎหมายอาญา คือ การเอาตัวผู้ต้องโทษประหารชีวิตไปยิงเสียให้ตาย.
ประเหส
หมายถึง[ปฺระเหด] ก. ประมาท. (ข. ปฺรแหส).
ประเหียล
หมายถึง[ปฺระเหียน] (โบ; กลอน) ว. ประเหล.
ประอบ
หมายถึง(กลอน) น. ผอบ.
ประอุก
หมายถึงก. ระอุ; ร้อนรน เช่น หนึ่งอัคนีมีในเชองกราน บมีเป่าพัดพาน ประอุกแลลุกลามเลือน, ผิโคเคียงเกวียนเดิรหน ไป่ทันแก้ปรน ประอุกแลขุกวอดวาย. (จารึกวัดโพธิ์; อภิไธยโพทิบาทว์), ใช้เป็น กระอุ หรือ กระอุก ก็มี.
ประแอก
หมายถึงก. พิง. (ข.).
ปรัก
หมายถึง[ปฺรัก] ว. เงิน. (ข.).
ปรักมะ
หมายถึง[ปะรักกะ-] น. ความเพียร, ความบากบั่น. (ป. ปรกฺกม).