ตัวกรองผลการค้นหา
หัวหงอก
หมายถึง[-หฺงอก] น. หัวที่มีผมเปลี่ยนจากสีเดิมเป็นสีขาว, โดยปริยายหมายถึงคนแก่, เมื่อใช้เข้าคู่กับคำ หัวดำ เป็น หัวหงอกหัวดำ หมายถึง ทั้งผู้ใหญ่และผู้น้อย.
ชุมพา
หมายถึงน. ชื่อสัตว์สี่เท้าชนิดหนึ่ง ขนยาวคล้ายขนแกะ. (พจน. ๒๔๙๓).
กระแพ้ง
หมายถึงน. ไม้ไผ่ที่ปล้องข้างในเป็นโรค มีสีดำ ๆ กลิ่นเหม็น, กำแพ้ง ก็ว่า.
ชี่
หมายถึงน. ยาสีฟันโบราณ ใช้สีเพื่อให้ฟันดำ, สี้ ก็เรียก.
สี้
หมายถึงน. ยาสีฟันโบราณ ใช้สีเพื่อให้ฟันดำ, ชี่ ก็เรียก.
มะเกลือ
หมายถึง[-เกฺลือ] น. ชื่อไม้ต้นขนาดใหญ่ชนิด Diospyros mollis Griff. ในวงศ์ Ebenaceae แก่นดำ ผลดิบใช้ย้อมผ้าให้เป็นสีดำและใช้ทำยาได้.
ชระมื่น
หมายถึง[ชฺระ-] (กลอน) ว. ทะมื่น เช่น ผีพรายชระมื่น ดำช่วยดู. (แช่งนํ้า).
ตรงกันข้าม
หมายถึงว. คนละฝ่ายคนละพวก; มีความหมายต่างกันอย่างขาวกับดำ ดีกับชั่ว.
เหลือก
หมายถึง[เหฺลือก] ก. ทำให้ลูกตาดำอยู่ข้างบน ในคำว่า เหลือกตา. ว. กลอกขึ้น, เบิกกว้าง, (ใช้แก่ตา), ลูกตาดำอยู่ข้างบน ในคำว่า ตาเหลือก.
กอย
หมายถึงน. คนป่าพวกหนึ่ง ตัวดำ ผมหยิก อยู่ในแหลมมลายู, เงาะ ก็เรียก.
จุมโพล่
หมายถึง[-โพฺล่] น. ฝาปิดช่องบันไดหรือช่องทางขึ้นลงเรือดำน้ำหรือที่ดาดฟ้าเรือ.
ฝีกาฬ
หมายถึงน. ฝีพิษร้ายที่ทำให้ปวดร้อน กระสับกระส่าย มีสีดำ เป็นแล้วมักตาย.