ค้นเจอ 149 รายการ

โยคี

หมายถึงน. นักบวชผู้ปฏิบัติตามลัทธิโยคะ, ฤษีพวกหนึ่ง. (ป.; ส. โยคินฺ ว่า ผู้ปฏิบัติตามลัทธิโยคะ).

โยถิกะ

หมายถึงน. ยูถิกา, ต้นพุทธชาด.

โยนหัวโยนก้อย

หมายถึงก. โยนสตางค์หรือสิ่งอื่นขึ้นไปแล้วทายว่าตกลงมาจะหงายด้านหัวหรือก้อย.

โย้เย้

หมายถึงว. รวนหรือซวนเซมีอาการจะหลุดหรือทลายลง เช่น ฟันโย้เย้ เรือนโย้เย้, ไม่ตรงรูป เช่น เขียนหนังสือโย้เย้.

ระโยง

หมายถึงน. สายโยงเสากระโดงเรือ.

ราชโองการ,ราชโยงการ

หมายถึง[ราดชะโองกาน, ราดชะโยงกาน] น. คำสั่งราชการของพระราชา เรียกว่า พระราชโองการ หรือ พระบรมราชโองการ. (ดู โองการ).

สังโยชน์

หมายถึงน. เครื่องพัวพัน, เครื่องผูกรัด, หมายเอากิเลสที่ผูกคนไว้กับวัฏสงสาร มี ๑๐ อย่าง มีสักกายทิฐิเป็นต้น พระอริยบุคคลเมื่อละสังโยชน์เป็นลำดับจนหมดก็เป็นพระอรหันต์. (ป. สํโยชน, สญฺโชน; ส. สํโยชน).

สายโยก

หมายถึงน. สายถลกบาตรสำหรับคล้องที่ไหล่.

หิตานุหิตประโยชน์

หมายถึง[หิตานุหิตะปฺระโหฺยด] น. ประโยชน์เกื้อกูลน้อยใหญ่.

อยู่โยง

หมายถึงก. อยู่ประจำที่แต่ผู้เดียวหรือกลุ่มเดียว.

อุปโยคบุรพบท

หมายถึง[อุปะโยคะบุบพะบด, -บุระพะบด] น. ในไวยากรณ์หมายถึงคำนำหน้ากรรมการก.

อุยโยค

หมายถึงน. การจากไป, ความเสื่อมสิ้น; ความตาย. (ป.).

 คำในภาษาไทย จัดกลุ่มตามตัวอักษร ก-ฮ