ตัวกรองผลการค้นหา
ข้าวโกบ
หมายถึง(ถิ่น-อีสาน) น. ขนมนางเล็ด.
ฉัด
หมายถึง(ถิ่น-ปักษ์ใต้) ก. เตะ.
ม่น
หมายถึง(ถิ่น-อีสาน) ก. ซุก, แทรก.
ม่อน
หมายถึง(ถิ่น-พายัพ) น. เนินเขา, ยอดเขา.
เฮือน
หมายถึง(ถิ่น-พายัพ, อีสาน) น. เรือน.
ทรงเจ้า
หมายถึงก. ทำพิธีเชิญเจ้าเข้าสิงคนทรง. น. เรียกคนสำหรับทรงเจ้าว่า คนทรงเจ้า.
ลูกสมภารหลานเจ้าวัด
หมายถึง(สำ) น. ลูกเจ้านาย, ลูกผู้มีอำนาจ, มีความหมายทำนองเดียวกับ ลูกท่านหลานเธอ.
ช้าหงส์,ช้าเจ้าหงส์
หมายถึงน. ชื่อเพลงเครื่องปี่พาทย์ กล่อมในพิธีพราหมณ์, ชาวบ้านมักเรียกว่า กล่อมหงส์.
อุปฮาด
หมายถึง[อุปะ-, อุบปะ-] น. (โบ; ถิ่น-อีสาน) ตำแหน่งรองจากเจ้าเมืองในภาคอีสานสมัยต้นรัตนโกสินทร์ เช่น พระยาก่ำได้ตั้งให้ท้าวแก้วผู้น้องชายเป็นอุปฮาดอยู่บ้านหนึ่งต่างหาก. (ลัทธิธรรมเนียมต่าง ๆ : ว่าด้วยชนชาติภูไทย); (โบ; ถิ่น-พายัพ) ตำแหน่งเจ้าชั้นสูงรองจากตำแหน่งเจ้านครในภาคเหนือ เรียกว่า พระยาอุปราช หรือ เจ้าอุปราช แต่ชาวไทยในภาคเหนือออกเสียงเป็น อุปฮาด.
เลี้ยงลูกเจ้าเฝ้าคลัง
หมายถึงก. ทำสิ่งที่มีแต่เสมอตัวกับขาดทุน, ทำดีก็เสมอตัว ทำไม่ดีก็ต้องได้รับโทษ.
จาตุรนต์,จาตุรันต์
หมายถึง(แบบ) น. เจ้าแห่งโลกหรือแห่งทิศทั้ง ๔. (ป., ส.).
เจ้าหลวง
หมายถึงน. เจ้าผู้ครองประเทศราชฝ่ายเหนือ.