ตัวกรองผลการค้นหา
กระแพ้ง
หมายถึงน. ไม้ไผ่ที่ปล้องข้างในเป็นโรค มีสีดำ ๆ กลิ่นเหม็น, กำแพ้ง ก็ว่า.
กาลสมุตถาน
หมายถึง[กาละสะหฺมุด-] น. กองโรคที่เกิดขึ้นเพราะธาตุไม่เป็นไปตามเวลาปรกติ. (แพทย์).
บาดทะจิต
หมายถึงน. ชื่อโรคลมชนิดหนึ่ง มักกำเริบขึ้นเป็นครั้งคราว มีอาการหงุดหงิด จิตฟุ้งซ่าน.
ริดสีดวง
หมายถึงน. ชื่อโรคพวกหนึ่งมีหลายชนิด เกิดในช่องตา จมูก ทวารหนัก เป็นต้น.
สันดาน
หมายถึงน. ชื่อโรคลมอย่างหนึ่งมีอาการให้จุกเสียดเรื้อรังอยู่เสมอ เรียกว่า ลมสันดาน.
ปรวด
หมายถึง[ปะหฺรวด] น. เนื้อที่เป็นโรค มีลักษณะเป็นก้อนแข็งอยู่ใต้ผิวหนัง; ชื่อหมอช้าง.
ชะงัด
หมายถึงว. แม่นยำ, ขลัง, แน่, ได้จริง, เช่น ยาขนานนี้แก้โรคปวดหัวได้ชะงัดนัก.
เบียดเบียน
หมายถึงก. ทำให้เดือดร้อน เช่น เบียดเบียนสัตว์ โรคภัยเบียดเบียน เบียดเบียนเพื่อนให้สิ้นเปลือง.
ผ่าตัด
หมายถึงก. ผ่าส่วนใดส่วนหนึ่งของร่างกายแล้วตัดเอาส่วนที่เสียออกเพื่อรักษาโรคตามหลักศัลยกรรมเป็นต้น.
เนื้อร้าย
หมายถึงน. เนื้อเป็นโรค เกิดแก่ คน สัตว์ และต้นไม้ หรือแผลที่เป็นมะเร็ง มีอาการต่าง ๆ.
ปานดง
หมายถึงน. ชื่อโรคชนิดหนึ่ง ตามตำราแพทย์แผนโบราณว่ามีอาการเจ็บปวดแล่นไปตามผิวหนัง.
ภคันทลา
หมายถึง[พะคันทะลา] น. โรคริดสีดวงทวารหนัก. (ป.; ส. ภคํทร).