ตัวกรองผลการค้นหา
หลุมพี
หมายถึง(ถิ่น-ปักษ์ใต้) น. ต้นกะลุมพี. (ดู กะลุมพี).
ปริก
หมายถึง[ปฺริก] น. ชื่อไม้ล้มลุกมีหัวใต้ดินชนิด Asparagus sprengeri Regel ในวงศ์ Asparagaceae ดอกสีขาว กลิ่นหอม ใช้ทำยาได้.
กระชิด
หมายถึง(ถิ่น-ปักษ์ใต้) น. ต้นข่อยหนาม. (ดู ข่อยหนาม).
กำซำ
หมายถึง(ถิ่น-ปักษ์ใต้) น. ต้นมะหวด. (ดู มะหวด).
จำปาขอม
หมายถึง(ถิ่น-ปักษ์ใต้) น. ต้นลั่นทม. (ดู ลั่นทม).
ต้นเทียม
หมายถึง(ถิ่น-ปักษ์ใต้) น. ต้นกระเทียม. (ดู กระเทียม).
ตะคาก
หมายถึงน. แง่กระดูกเชิงกรานที่อยู่ใต้บั้นเอว, หัวตะคาก ก็เรียก.
หน้าแข้ง
หมายถึงน. ส่วนหน้าของขา ใต้เข่าลงไปถึงข้อเท้า, แข้ง ก็ว่า.
กระฉูด
หมายถึงก. พุ่งออกโดยแรง (ใช้แก่ของเหลว) เช่น น้ำกระฉูด; ไสไปโดยแรง เช่น ช้างกระฉูดเท้า. (เทียบ ข. กญฺฌูส ว่า เตะดิน, ตะกุยดิน, เตะไสดินให้ฝุ่นฟุ้ง).
เคราแพะ
หมายถึงน. เคราใต้คางที่ไว้ยาวเรียวแหลมคล้ายขนใต้คางของแพะ, เรียกคางที่ไว้เคราเช่นนั้นว่า คางแพะ.
ซุย
หมายถึงว. ร่วนในลักษณะอย่างดินที่ยุ่ยไม่เกาะกันแน่นเหนียว เรียกว่า ดินซุย, เรียกเนื้อเผือกหรือมันที่มีลักษณะเช่นนั้นว่า เนื้อซุย.
เอือด
หมายถึงว. ชื้น เช่น เกลือเอือด ผ้าเอือด. (ถิ่น-อีสาน) น. ดินที่มีธาตุเกลือปนอยู่และขึ้นเป็นขุยขาวที่หน้าดิน.