ตัวกรองผลการค้นหา
พะเนียง
หมายถึงน. ดอกไม้ไฟชนิดหนึ่ง ทำด้วยกระบอกไม้ไผ่บรรจุดินดำ ใช้ตั้งจุดไฟให้ลุกเป็นช่องาม เรียกว่า ไฟพะเนียง.
เชื้อหมัก
หมายถึงน. จุลินทรีย์พวกราที่มีขนาดเล็ก สามารถเปลี่ยนนํ้าตาลให้เป็นแอลกอฮอล์และแก๊สคาร์บอนไดออกไซด์ได้. (อ. yeast).
อุตราภิมุข
หมายถึง[อุดตะรา-] ก. บ่ายหน้าไปทางทิศเหนือ. (ป., ส. อุตฺตราภิมุข).
อุตราสงค์
หมายถึง[อุดตะรา-] น. จีวรสำหรับห่ม. (ป., ส. อุตฺตราสงฺค).
รถดับเพลิง
หมายถึงน. รถใช้ในการดับไฟที่ไหม้อาคารบ้านเรือนต่าง ๆ เป็นต้น มีอุปกรณ์ในการดับไฟ เช่น ถังน้ำสำรอง สายสูบน้ำ หัวสูบ ระหว่างวิ่งไปเพื่อดับไฟจะเปิดไซเรนขอทางให้ยวดยานอื่นหลีกทางให้.
คระเมิม
หมายถึง[คฺระ-] ว. ดุ, น่ากลัว, เช่น ครึ้มคระเมิมภัยรา. (ม. คำหลวง มหาพน).
ราชูปโภค,ราโชปโภค
หมายถึง[ราชูปะโพก, ราโชปะโพก] น. เครื่องใช้สอยของพระราชา. (ป.).
เครา
หมายถึง[เคฺรา] น. ขนที่ขึ้นตามแก้มหรือขากรรไตร, ราชาศัพท์ ว่า พระทาฐิกะ. (ทมิฬ เค-รา).
กุณฑ์
หมายถึงน. ไฟ เช่น เกิดกุณฑ์วุ่นวายทั้งเวียงชัย. (อิเหนา). (ส.).
เขม่า
หมายถึง[ขะเหฺม่า] น. ละอองดำ ๆ ที่เกิดจากควันไฟหรือดินปืน.
ไฟแช็ก
หมายถึงน. เครื่องขีดไฟชนิดหนึ่ง เวลาใช้ต้องทำให้จักรโลหะครูดกับถ่านไฟแช็ก เกิดประกายไฟติดไส้ที่ชุ่มด้วยนํ้ามันหรือแก๊สที่บรรจุอยู่ลุกเป็นเปลวไฟขึ้น.
เป่าแล่น
หมายถึงก. เอาหลอดเป่าไฟเพื่อเชื่อมโลหะเช่นทอง นาก เงิน ให้ติดกัน. น. หลอดเป่าไฟสำหรับเชื่อมโลหะให้ติดกัน.