ค้นเจอ 234 รายการ

กระแหนะ

หมายถึง[-แหฺนะ] น. ลายปูนปิดทอง. ก. แตะ, เติม; ว่าเปรียบเปรย; กรรมวิธีในการสร้างงานประติมากรรมตกแต่ง หรือวิธีการช่างจุลศิลป์ประเภทหนึ่ง โดยใช้สมุกปั้นเป็นลวดลายหรือรูปภาพติดเข้ากับพื้นไม้หรือพื้นกระดาษ เช่น ปั้นหน้ายักษ์หน้าลิงติดลงบนกะโหลกปิดกระดาษทำเป็นหัวโขน, แขนะ ก็ว่า.

กระแหม่ว

หมายถึง[-แหฺม่ว] ก. แขม่ว, ผ่อนลมหายใจให้ท้องยุบลง, บังคับกล้ามเนื้อท้องให้ท้องยุบลง. (แผลงมาจาก แขม่ว).

กระแหย่ง

หมายถึง[-แหฺย่ง] ว. อาการปีนขึ้นอย่างพลั้ง ๆ พลาด ๆ. ก. คะยั้นคะยอ เช่น มาหยักเหยาเซ้าซี้กระแหย่งชาย. (รามเกียรติ์ ร. ๑).

กะหนอกะแหน

หมายถึง[-หฺนอ-แหฺน] ว. เสียงพูดอย่างน่าเอ็นดูเหมือนเสียงเด็กพูด.

กะแหะ

หมายถึงก. แหะ ๆ.

กินตำแหน่ง

หมายถึงก. ได้ครองตำแหน่ง.

แก้มแหม่ม

หมายถึงน. ชื่อชมพู่พันธุ์หนึ่งของชนิด Eugenia javanica Lam. ผลกลมแป้น สีชมพูเรื่อ ๆ.

ขี้หมูราขี้หมาแห้ง

หมายถึงว. ไร้สาระ, ไร้ประโยชน์, เช่น เรื่องขี้หมูราขี้หมาแห้ง.

ไข่แหน

หมายถึง[-แหฺน] น. ชื่อไม้นํ้าชนิด Wolffia globosa (Roxb.) Hartog et Plas ในวงศ์ Lemnaceae เกาะกันเป็นกลุ่มลอยอยู่ในนํ้า ลักษณะเป็นเม็ดเขียว ๆ กลม ๆ เล็ก ๆ ขนาดเม็ดทราย ไม่มีราก เป็นพืชที่เล็กที่สุดในจำพวกพืชมีดอก กินได้, ไข่นํ้า หรือ ผำ ก็เรียก.

ใจเหี่ยวแห้ง

หมายถึงว. มีใจไม่สดชื่น.

เฉียบแหลม

หมายถึงก. ฉลาดหลักแหลม.

ตะแหมะแขะ

หมายถึง[-แหฺมะ-] ว. ใช้ประกอบคำ เตี้ย หมายความว่า เตี้ยผิดส่วน.

 คำในภาษาไทย จัดกลุ่มตามตัวอักษร ก-ฮ