ตัวกรองผลการค้นหา
ตะแหลนแป๋น
หมายถึง[-แหฺลน-] ว. ใช้ประกอบคำ แบน หมายความว่า แบนผิดส่วน.
แตกระแหง
หมายถึงก. แตกเป็นร่อง ๆ เช่น ดินแตกระแหง.
ท้องแห้ง
หมายถึง(ปาก) ก. ฝืดเคือง, อด.
ทุกหนทุกแห่ง,ทุกแห่ง
หมายถึงว. ทุกที่ทุกทาง, ทุกตำบล.
ปะเหลาะ,ปะเหลาะปะแหละ
หมายถึงก. พูดจาหว่านล้อมเอาอกเอาใจ เช่น ผู้ใหญ่ปะเหลาะเด็ก, พูดหรือทำสนิทชิดชอบให้เขาพึงใจเพื่อหวังประโยชน์ตน.
ปากกาหมึกแห้ง
หมายถึงน. ปากกาลูกลื่น.
ร้องแรก,ร้องแรกแหกกระเชอ
หมายถึงก. ร้องเอ็ดตะโร, ส่งเสียงโวยวายให้ผู้อื่นรู้.
ร่างแห
หมายถึงน. สิ่งที่ถักด้วยด้ายเป็นต้น เป็นตาข่ายสำหรับจับปลา, โดยปริยายเรียกสิ่งที่มีลักษณะคล้ายคลึงเช่นนั้น เช่น ร่างแหคลุมผม กระเป๋าร่างแห.
ลูกแหง่
หมายถึงน. ลูกควายตัวเล็ก ๆ เรียกตามเสียงที่มันร้อง, ลูกหม่อ หรือ ลูกกะแอ ก็ว่า; เด็กตัวเล็ก ๆ; (ปาก) เหรียญกระษาปณ์อันเล็ก ๆ; โดยปริยายหมายถึงคนที่โตแล้วแต่ยังติดพ่อติดแม่เป็นต้น หรือยังทำอ้อนเหมือนเด็กเล็ก ๆ.
สามแหยม
หมายถึงน. เรียกปอยผมที่แบ่งออกเป็น ๓ ส่วนเพื่อเตรียมโกนจุก (ใช้แก่พระองค์เจ้าลงมาถึงสามัญชน).
หญ้าแห้วหมู
หมายถึงดู แห้วหมู.
หน้าแหก
หมายถึง(ปาก) ว. อาการที่ต้องได้รับความอับอายขายหน้าอย่างยิ่งเพราะผิดหวังอย่างมากหรือเพราะถูกโต้ถูกย้อนกลับมาอย่างเถียงไม่ขึ้นเป็นต้น.