ค้นเจอ 483 รายการ

ไม้สีฟัน

หมายถึงน. ไม้ที่ทุบปลายแล้วใช้สีฟันแทนแปรงสีฟัน โดยมากจะเป็นกิ่งข่อยหรือกิ่งไม้สีฟันคนทา.

ปั้นจั่น

หมายถึงน. เครื่องยกของหนักประกอบด้วยเสาและรอกเป็นต้น, เครื่องจักรสำหรับยกของหนัก.

เศาจ,เศาจ-

หมายถึง[เสาจะ-] น. ความสะอาด, ความบริสุทธิ์; การชำระล้าง; ความซื่อตรง. (ส. เศาจ, เศาจฺย; ป. โสเจยฺย).

บุบ

หมายถึงก. ทุบ ตำ หรือเคี้ยวเบา ๆ พอให้เป็นรอยหรือแตก; บู้ลง, บุ๋มลง, เช่น ขันบุบ แก้มบุบ.

โคน

หมายถึงน. ส่วนข้างต้นของสิ่งที่ยาวกลม เช่น โคนไม้ โคนเสา โคนขา.

ขื่อมุก

หมายถึงน. แกนเปลือกที่อยู่ในตัวหอยจำพวกหอยสังข์ใช้ทำด้ามทัพพีเป็นต้น.

ย่อเหลี่ยม

หมายถึงก. ทำให้มุมของเสาหรือภาชนะเช่นผอบ ตะลุ่ม ลึกเข้าไปทางด้านในเป็นมุม ๙๐ องศา.

เสาเอก

หมายถึงน. เสาเรือนต้นแรกที่ยกขึ้นตามฤกษ์ในการปลูกเรือน มักนิยมตั้งไว้ทางทิศตะวันออก.

เชิงแป

หมายถึงน. แผ่นไม้ที่อยู่ใต้แปหัวเสาตกแต่งให้มีบ่าเพื่อใช้รองรับกลอน.

พรึง

หมายถึงน. ไม้กระดานหน้าใหญ่ตั้งอยู่บนหัวรอด รัดรอบเสาทั้ง ๔ ด้าน.

ระแนะ

หมายถึงน. เครื่องสำหรับรองรากตึกและเสาเรือน, แระ ก็เรียก; ท้องเรือ.

ตุ้บตั้บ

หมายถึงว. เสียงดังเช่นนั้นอย่างเสียงทุบกัน. น. เรียกขนมชนิดหนึ่ง ทำด้วยถั่วกวนกับนํ้าตาลแล้วทุบให้ละเอียด ตัดเป็นชิ้น ๆ ว่า ขนมตุ้บตั้บ.

 คำในภาษาไทย จัดกลุ่มตามตัวอักษร ก-ฮ