ตัวกรองผลการค้นหา
ตีป่า
หมายถึงก. ตีดะ, ตีไม่เลือก.
ตีปีก
หมายถึงก. แสดงความดีใจโดยงอข้อศอกแล้วตีสีข้างอย่างไก่ตีปีก, แสดงอาการลิงโลดด้วยความดีใจ.
ตีลังกา
หมายถึงก. หกคะเมนหงายหลังม้วนเอาหัวกลับขึ้น.
ตีสนิท
หมายถึงก. เข้าไปทำเป็นสนิทชิดชอบเพื่อหวังผลอย่างใดอย่างหนึ่ง.
เตี้ย
หมายถึงว. มีรูปร่างตํ่ากว่าปรกติ.
เตี๋ยม
หมายถึงน. ที่สำหรับใส่ข้าวเปลือกหรือของอย่างอื่นเช่นเกลือหรือปูน เอาเสื่อลำแพนล้อมเป็นวงรอบแล้วยาด้วยขี้ควาย.
ปาจิตตีย์
หมายถึงน. ชื่ออาบัติหมวดหนึ่ง จัดไว้ในพวกอาบัติเบาที่เปรียบด้วยลหุโทษ. (ป.).
พรมคดตีนเต่า
หมายถึงน. ชื่อไม้เถาชนิดหนึ่งในวงศ์ Malvaceae ทอดเลื้อยไปตามพื้นดิน ใบเป็น ๓ แฉก ดอกสีเหลือง.
ภารตี
หมายถึง[-ระ-] น. ชื่อหนึ่งของพระสุรัสวดี.
ย่างตีน,ย่างเท้า
หมายถึงก. ยกเท้าก้าวไป, เดิน, ย่าง ก็ว่า.
เลี้ยงมาตั้งแต่ตีนเท่าฝาหอย
หมายถึง(สำ) ก. เลี้ยงดูมาตั้งแต่ยังเป็นทารก.
วสวัดดี,วสวัตตี
หมายถึง[วะสะ-] น. ผู้ยังสัตว์ให้อยู่ในอำนาจ; ชื่อของเทวบุตรมาร. (ป.).