ตัวกรองผลการค้นหา
อาณาประชาราษฎร์
หมายถึงน. พลเมืองที่อยู่ในอำนาจปกครอง.
อาดุลย์,อาดูลย์
หมายถึงน. ความชั่งไม่ได้, ความไม่มีที่เทียบ, ความไม่มีที่เปรียบ. (ป., ส. อตุลฺย).
อาตมภาพ,อาตมา,อาตมา
หมายถึง[-พาบ, อาดตะมา] ส. คำใช้แทนตัวผู้พูด สำหรับพระภิกษุสามเณรพูดกับคฤหัสถ์, เป็นสรรพนามบุรุษที่ ๑. (ส. อาตฺมภาว, อาตฺมา).
อาเทศ
หมายถึง[-เทด] น. การแนะนำ, คำชี้แจง, คำบอกเล่า, คำสั่ง, กฎ. (ส.; ป. อาเทส).
อาน
หมายถึงก. ลับมีดหรืออาวุธให้คม เช่น อานดาบ อานอาวุธ, ใช้มีดหรืออาวุธถูกับหินให้เรียบหรือให้คม เช่น อานมีด อานหอก. (ข.).
อาน,อาน-,อาน-
หมายถึง[อานะ-] น. ลมหายใจเข้า, นิยมใช้เข้าคู่กับ อปานะ คือ ลมหายใจออก เป็น อานาปานะ = ลมหายใจเข้าและลมหายใจออก ในคำว่า อานาปานัสสติ = สติที่กำหนดลมหายใจเข้าและลมหายใจออก. (ป., ส.).
อานน
หมายถึงน. ปาก, หน้า; ช่อง, ประตู. (ป., ส.).
อาปณกะ
หมายถึง[-นะกะ] น. พ่อค้า. (ป.).
อาปาน,อาปาน-,อาปานะ
หมายถึง[-นะ-] น. การดื่ม, การเลี้ยง. (ป., ส.).
อาปานภูมิ
หมายถึง[-นะพูม] น. ห้องดื่ม, สถานที่เลี้ยงดูกัน. (ส.).
อาภากร
หมายถึงน. พระอาทิตย์. (ป., ส.).
อาย
หมายถึงน. กลิ่น, มักใช้เข้าคู่กับคำ กลิ่น เป็น กลิ่นอาย.