ตัวกรองผลการค้นหา
ภควัต,ภควันต์,ภควา,ภควาน
หมายถึง[พะคะ-] น. นามพระเป็นเจ้า, นามพระพุทธเจ้า, พระผู้เป็นเจ้า, พระผู้มีพระภาค. (ป., ส.).
ปุนัพพสู,ปุนัพสุ
หมายถึง[ปุนับพะสู, ปุนับพะสุ] น. ดาวฤกษ์ที่ ๗ มี ๓ ดวง เห็นเป็นรูปเรือชัยหรือหัวสำเภา, ดาวหัวสำเภา ดาวสำเภาทอง ดาวสะเภา ดาวยามเกา หรือ ดาวตาเรือชัย ก็เรียก. (ป. ปุนพฺพสุ).
นพปฎล
หมายถึง[นบพะปะดน] ว. มีเพดาน ๙ ชั้น หมายถึง เศวตฉัตร. (ป. นว + ปฏล).
พยัต
หมายถึง[พะยัด] น. ผู้เรียน, ผู้รู้. ว. ฉลาด, เฉียบแหลม. (ป. พฺยตฺต, วฺยตฺต; ส. วฺยกฺต).
กลมภะ
หมายถึง[กะลมพะ] (กลอน) ว. หลายอย่างรวมกัน เช่น จำหลักจำหลอกกลม- ภบังอวจจำหลักกราย. (สมุทรโฆษ). (ทมิฬ กลมฺป).
พสนะ
หมายถึง[พะสะนะ, พดสะนะ] น. เสื้อผ้า, เครื่องนุ่งห่ม. (ป., ส. วสน).
ข้าพเจ้า
หมายถึง[ข้าพะเจ้า] ส. คำใช้แทนตัวผู้พูด มักใช้อย่างเป็นทางการ, เป็นสรรพนามบุรุษที่ ๑.
พยัก
หมายถึง[พะยัก] ก. อาการที่ก้มหน้าลงเล็กน้อยแล้วเงยหน้าขึ้นโดยเร็วเป็นการแสดงความรับรู้ เรียกว่า พยักหน้า.
พยาบาล
หมายถึง[พะยาบาน] ก. ดูแลคนไข้, ปรนนิบัติคนไข้; (โบ) เอื้อเฟื้อเลี้ยงดู. น. ผู้ดูแลคนไข้.
คัพภสาลี
หมายถึง[คับพะ-] น. ข้าวที่กำลังท้องยังไม่แตกเป็นรวง (มักเอามาคั้นเป็นข้าวยาคู). (สิบสองเดือน).
บรรพชิต
หมายถึง[บันพะชิด] น. นักบวชในพระพุทธศาสนา. (ป. ปพฺพชิต; ส. ปฺรวฺรชิต).
พยางค์
หมายถึง[พะยาง] น. ส่วนของคำที่เปล่งออกมาครั้งหนึ่ง ๆ เช่น กะ มี ๑ พยางค์ กระเป๋า มี ๒ พยางค์ พยากรณ์ มี ๓ พยางค์.