ตัวกรองผลการค้นหา
ข้อหา
หมายถึงน. คำกล่าวโทษ; (กฎ) คำกล่าวหาบุคคลว่าได้กระทำความผิดอาญา; คำกล่าวหาเกี่ยวกับข้อโต้แย้งสิทธิหรือหน้าที่ของบุคคลในทางแพ่ง.
กระจิก,-กระจิก
หมายถึงใช้เข้าคู่กับคำ กระจุก เป็น กระจุกกระจิก.
กระซวย,-กระซวย
หมายถึงใช้เข้าคู่กับคำ กระซิก เป็น กระซิกกระซวย.
กระแย่ง,-กระแย่ง
หมายถึงใช้เข้าคู่กับคำ กระย่อง เป็น กระย่องกระแย่ง.
กระอ่วน,-กระอ่วน
หมายถึงใช้เข้าคู่กับคำ กระอัก เป็น กระอักกระอ่วน.
กราด,-กราด
หมายถึงใช้เข้าคู่กับคำ กรีด เป็น กรีดกราด.
กาล
หมายถึง[กาน] (โบ) น. คำประพันธ์.
คาถา,คาถา,คาถาอาคม
หมายถึงน. คำเสกที่ถือว่าศักดิ์สิทธิ์.
จ้ะ
หมายถึงว. คำรับ (ใช้เป็นสามัญทั่วไป).
นามานุศาสตร์
หมายถึงน. อภิธานคำชื่อ. (ส.).
นิคม
หมายถึงน. คำประพันธ์ที่กล่าวย่อและซํ้าความเดิมเพื่อให้ผู้ฟังจำง่าย.
ประสม
หมายถึงก. รวมกันเข้า (เป็นคำใช้ได้ทั่ว ๆ ไป).