ตัวกรองผลการค้นหา
เสียงแปร่งหู
หมายถึงน. เสียงพูดที่ผิดเพี้ยนไปจากปรกติ เนื่องจากมีอารมณ์ไม่พอใจแฝงอยู่.
ส่าย
หมายถึงว. เสียงอย่างเสียงที่เกิดจากผ้าแพรเนื้อหนาแข็งเสียดสีกัน เช่น ได้ยินเสียงแพรส่าย.
วิรวะ,วิราวะ
หมายถึง[วิระ-] น. การร้อง, การเปล่งเสียง, การตะโกน; เสียงเกรียวกราว, เสียงเรียกร้อง. (ป., ส.).
ย่ะ
หมายถึงว. คำรับ (ถือเป็นคำไม่สุภาพ).
พำพึม,พำ ๆ,พึม ๆ
หมายถึงว. เสียงอย่างเสียงคนพูดหรือบ่นค่อย ๆ, พึมพำ ก็ว่า.
ฟุ่บ
หมายถึงว. เสียงดังอย่างเสียงดินปืนที่จุดแล้วลุกไหม้ทันทีทันใด.
เหมียว,เหมียว,เหมียว ๆ
หมายถึงว. มีเสียงอย่างเสียงแมวร้อง, เสียงร้องเรียกแมว.
ปฤจฉาคุณศัพท์
หมายถึง(ไว) น. คำคุณศัพท์ที่เป็นคำถาม เช่นคำ “อะไร” ฯลฯ.
โครกครอก
หมายถึง[โคฺรกคฺรอก] ว. เสียงดังเช่นนั้น.
โครมคราม
หมายถึง[โคฺรมคฺราม] ว. เสียงดังเช่นนั้น.
ปืดปึง
หมายถึงว. เสียงตีตะโพน.
มี่
หมายถึงว. อึกทึก, เสียงแซ่.