ตัวกรองผลการค้นหา
ศาปมุกติ์
หมายถึง[สาปะมุก] น. การพ้นจากผลคำแช่ง. (ส.).
อุสา
หมายถึงน. เนื้อสมัน. (เทียบ ช. รุสา ว่า กวาง, เนื้อสมัน).
กลเหย
หมายถึง[กะละ-] (โบ) ก. ระเหย, ซ่านออก.
อาปณกะ
หมายถึง[-นะกะ] น. พ่อค้า. (ป.).
เอกพจน์
หมายถึง[เอกกะ-] (ไว) น. คำที่กล่าวถึงสิ่งเดียว.
สะกดอกสะกดใจ,สะกดอารมณ์
หมายถึงก. ข่มอารมณ์มิให้หวั่นไหวต่อเหตุการณ์ที่ผ่านไปแล้วหรือที่กำลังประสบ.
รัฐประศาสนนัย,รัฐประศาสโนบาย
หมายถึง[รัดถะปฺระสาสะนะไน, รัดถะปฺระสาสะโนบาย] น. วิธีการปกครองบ้านเมือง.
ปกติ
หมายถึง[ปะกะติ, ปกกะติ] ว. ธรรมดา, เป็นไปตามเคย, ไม่แปลกไปจากธรรมดา, ปรกติ ก็ว่า. (ป.; ส. ปฺรกฺฤติ).
มักฏกะ
หมายถึง[มักกะตะกะ] (แบบ) น. แมงมุม. (ป. มกฺกฏก; ส. มรฺกฏก).
แง่
หมายถึง(โบ) น. ตัว เช่น แต่งแง่. (จารึกสยาม), มิแต่งแง่ให้แม่ชม มิหวีผมให้แม่เชย. (ลอ).
หรรษ,หรรษ-,หรรษา
หมายถึง[หันสะ-, หันสา] น. ความรื่นเริง, ความยินดี. (ส. หรฺษ).
ภูมิลำเนา
หมายถึง[พูม-, พูมิ-] (กฎ) น. ถิ่นที่อยู่อันเป็นแหล่งสำคัญ.