ตัวกรองผลการค้นหา
โทรคมนาคม
หมายถึง[-คะมะ-, -คมมะ-] น. การส่ง การกระจาย หรือการรับภาพ เครื่องหมาย สัญญาณ ข้อเขียน เสียง หรือการทำให้เข้าใจด้วยวิธีใด ๆ โดยอาศัยระบบสายวิทยุสื่อสาร หรือระบบแม่เหล็กไฟฟ้าอื่น ๆ. (อ. telecommunication).
เซลล์
หมายถึงน. (ชีว) หน่วยชีวิตที่เล็กที่สุด; (ไฟฟ้า) เครื่องสำเร็จที่มีส่วนประกอบที่เหมาะสม ซึ่งใช้ปฏิกิริยาเคมีเป็นแหล่งกำเนิดพลังงานเป็นผลให้เกิดมีกระแสไฟฟ้าขึ้นได้. (อ. cell).
ประโคน
หมายถึงน. สายรัดจากใต้สัปคับไปที่อกช้าง หลังขาหน้า แล้วลอดมาบรรจบกันโยงใต้ท้องช้างและหน้าขาหน้าไปจากสายชนักที่คอช้าง, (กลอน) กระคน ก็ว่า.
งาย
หมายถึงน. เวลาเช้า เช่น พ่อแผนจะไปแต่ในงาย สายแล้วสำรับไม่ยกมา. (ขุนช้างขุนแผน).
สะเอ้ง
หมายถึงน. สายรัดเอว เป็นเครื่องประดับสำหรับผู้หญิง, สะอิ้ง ก็ว่า. (ไทยใหญ่ แอ้ง ว่า เอว).
ลูกคลื่น
หมายถึงว. มีลักษณะสูง ๆ ต่ำ ๆ เป็นลอนอย่างคลื่น เช่น ถนนสายนี้เป็นลูกคลื่น.
สายเหา
หมายถึงน. สายเชือกหรือหนังที่รั้งอานหรือเบาะม้า แล้วมาโยงกับโคนหางม้า.
โอห์มมิเตอร์
หมายถึงน. เครื่องมือไฟฟ้าที่ใช้สำหรับวัดค่าของความต้านทานเป็นโอห์ม. (อ. ohmmeter).
ถวิน
หมายถึง[ถะหฺวิน] น. ห่วงร้อยสายรัดประคด เรียกว่า ลูกถวิน, กระวิน ก็ว่า.
พิสมร
หมายถึง[พิดสะหฺมอน] น. เครื่องรางชนิดหนึ่ง รูปสามเหลี่ยมหรือสี่เหลี่ยม ร้อยสาย สำหรับป้องกันอันตราย.
สะพานแขวน
หมายถึงน. สะพานที่สร้างแขวนไว้กับโซ่หรือสายลวด ไม่ใช้เสารับนํ้าหนักสะพาน แต่อาจมีเสาคํ้าสายลวดให้สูงตํ่าตามต้องการ.
อุตบล
หมายถึง[อุดบน] น. อุบล, บัวสาย, เช่น นีโลตบล ว่า บัวขาบ. (ส. อุตฺปล; ป. อุปฺปล).