ตัวกรองผลการค้นหา
หัวหงอก
หมายถึง[-หฺงอก] น. หัวที่มีผมเปลี่ยนจากสีเดิมเป็นสีขาว, โดยปริยายหมายถึงคนแก่, เมื่อใช้เข้าคู่กับคำ หัวดำ เป็น หัวหงอกหัวดำ หมายถึง ทั้งผู้ใหญ่และผู้น้อย.
ปอก
หมายถึงก. เอาเปลือกหรือสิ่งที่ห่อหุ้มออก, ถ้าเป็นผิวนอก ใช้ว่า ถลอก ก็ได้ เช่น หัวปอก พูดว่า หัวถลอก.
กระบอกหัว
หมายถึง(โบ) น. กะโหลกหัว เช่น อีกกระบอกหววมึงกูจะผ่า. (ม. คำหลวง ชูชก), ปักษ์ใต้ว่า บอกหัว.
รุ่ย
หมายถึงน. ชื่อไม้ต้นชนิด Bruguiera cylindrica (L.) Blume ในวงศ์ Rhizophoraceae ขึ้นตามป่าชายเลน โคนต้นมีรากหายใจโค้งคล้ายรูปหัวเข่า ผลยาวเหมือนฝักถั่ว, ถั่วขาว ก็เรียก.
แถ
หมายถึง(ถิ่น-อีสาน) ก. ทำให้เตียน, ทำให้โล่ง, เช่น แถผม แถหัว หมายถึง โกนผม โกนหัว.
มุด
หมายถึงก. เอาหัวลอดเข้าไป เช่น มุดรั้ว มุดใต้ถุน, เอาหัวดำลงในนํ้า ในคำว่า มุดนํ้า.
หงก ๆ
หมายถึงว. อาการที่หัวหงุบลงแล้วเผยอขึ้นเร็ว ๆ, อาการที่เดินโดยทำหัวเช่นนั้น เรียกว่า เดินหงก ๆ.
อรหัน
หมายถึง[ออระ-] น. ชื่อสัตว์ในนิยาย มี ๒ เท้า มีปีกคล้ายนก หัวคล้ายหัวคน; ผู้วิเศษ.
ยอง,ยอง,ยอง ๆ
หมายถึงว. อาการที่นั่งชันเข่าทั้ง ๒ โดยก้นไม่ถึงพื้น เช่น นั่งยองอยู่ในท้องแม่. (ไตรภูมิ), หย่อง ก็ว่า.
กิ่งก้อย
หมายถึง(สำ) ว. เล็ก เช่น หัวเท่ากิ่งก้อย คือ หัวเล็กนิดเดียว. น. นิ้วเล็ก เช่น จะชนะไม่เท่ากิ่งก้อย. (สังข์ทอง).
เขา
หมายถึงน. สิ่งที่งอกออกมาจากหัวสัตว์บางพวก มีลักษณะแข็ง.
คอตก
หมายถึงว. อาการที่หัวงุดลงมาแสดงอาการผิดหวังเป็นต้น.