ค้นเจอ 331 รายการ

แผ่กระจาด

หมายถึง(ปาก) ก. นอนแผ่เต็มที่ เช่น ลงไปแผ่กระจาดอยู่บนร้านข้างโรงยี่เกแล้ว. (รัตนทวารา).

อุปัชฌาย,อุปัชฌาย-,อุปัชฌาย์,อุปัชฌายะ

หมายถึง[อุปัดชายะ-, อุบปัดชายะ-, อุปัดชา, อุบปัดชา] น. พระเถระผู้เป็นประธานการบวชกุลบุตรในพระพุทธศาสนา. (ป.; ส. อุปาธฺยาย).

มนุษยชาติ

หมายถึง[มะนุดสะยะ-, มะนุดสะ-] น. จำพวกคน, หมู่มนุษย์. (ส.).

มาตามหัยกา,มาตามหัยยิกา

หมายถึง[-มะไหยะกา, -มะไหยิกา] (ราชา) น. ย่าทวด, ยายทวด. (ป. มาตา + มหยฺยิกา).

อดุล,อดุลย,อดุลย-,อดุลย์

หมายถึง[อะดุน, อะดุนละยะ-, อะดุน] ว. ชั่งไม่ได้, ไม่มีอะไรเปรียบ, ไม่มีอะไรเท่า. (ป., ส. อตุล, อตุลฺย).

นิตย,นิตย-,นิตย์

หมายถึง[นิดตะยะ-, นิด] ว. เสมอไป, สมํ่าเสมอ, มักใช้ว่า เป็นนิตย์. (ส.; ป. นิจฺจ).

นิตย,นิตย-

หมายถึง[นิดตะยะ-] น. นิติ เช่น ผู้ชำนินิตยสาตรไสย. (ตะเลงพ่าย). (แผลงมาจาก นิติ).

แพทยศาสตร์

หมายถึง[แพดทะยะ-, แพด-] น. ตำราหมอ; วิชาการป้องกันและบำบัดโรค.

มานุษ,มานุษย-

หมายถึง[มานุด, มานุดสะยะ-] น. คน, เพศคน. ว. เกี่ยวกับคน, ของคน. (ส.).

สาธย,สาธย-,สาธยะ

หมายถึง[-ทะยะ-] ว. ควรทำให้สำเร็จ. (ปรัชญา) น. สิ่งหรือเรื่องที่อนุมาน. (ส. สาธฺย).

หาสยะ

หมายถึง[-สะยะ] น. ความสนุก, ความขบขัน. ว. พึงหัวเราะ, น่าหัวเราะ, ขบขัน; แยบคาย, ตลกคะนอง. (ส.).

ยถาภูตญาณ

หมายถึง[ยะถาพูตะ-] น. ความรู้ตามความเป็นจริง. (ป.; ส. ยถาภูต + ชฺาน).

 คำในภาษาไทย จัดกลุ่มตามตัวอักษร ก-ฮ