ค้นเจอ 764 รายการ

เปิดหัว

หมายถึงน. ชื่อเรือยกพลขึ้นบกซึ่งทางด้านหัวเปิดได้ เรียกว่า เรือเปิดหัว.

ส้วยเสี้ยว

หมายถึงน. ของที่มีมุม ๓ มุม เช่นใบเรือที่อยู่ตอนหัวเรือ. (ปรัดเล).

ปถวี

หมายถึง[ปะถะหฺวี] น. ท้ายเรือพิธี (เรียกเฉพาะเรือหลวง).

เรือพระที่นั่งรอง

หมายถึงน. เรือหลวงที่จัดเป็นพระราชพาหนะสำรองไปในกระบวนเสด็จทางชลมารค เช่น เรืออนงคนิกร เรืออัปสรสุรางค์.

ย่องแย่ง

หมายถึงว. ไม่ถนัด, ไม่แข็งแรง, (ใช้แก่อาการเดินที่เหยียบไม่ถนัด), กระย่องกระแย่ง ก็ว่า.

โป๊ะจ้าย

หมายถึงน. เรือลำเลียงหรือบรรทุกของชนิดหนึ่ง เป็นเรือขนาดใหญ่ ต่ออย่างแบบตะวันตก แต่มีเสาเพลาใบเป็นอย่างสำเภา, เรือโป๊ะ ก็เรียก.

ดารณี

หมายถึง[-ระนี] น. เรือ. (ส. ตารณี).

ต้นเรือ

หมายถึงน. รองผู้บังคับการเรือ.

แนวเรือ

หมายถึงน. รอยต่อของกระดานเรือที่เห็นเป็นทางยาวไป.

สะเภา

หมายถึงน. เรือสำเภา, ตะเภา ก็เรียก.

กระโดง

หมายถึงน. ใบเรือ เช่น เสากระโดง คือ เสาใบเรือ; ส่วนที่อยู่บนหลังปลาบางชนิด เช่น ปลากัด ปลาฉลาม มีลักษณะเป็นแผ่นตั้งคล้ายใบเรือ. (ข. โกฺฎง ว่า ใบเรือ).

การบวก

หมายถึงการนำจำนวนตั้งแต่สองจำนวนขึ้นไปมารวมกันแล้วมีจำนวนเพิ่มขึ้น

 คำในภาษาไทย จัดกลุ่มตามตัวอักษร ก-ฮ