ตัวกรองผลการค้นหา
สมุน
หมายถึง[สะหฺมุน] น. บริวาร, คนอยู่ในบังคับ, มักเรียกว่า ลูกสมุน.
สะอ้าน
หมายถึงว. หมดจด, สะอาด, มักใช้เข้าคู่กับคำ สะอาด เป็น สะอาดสะอ้าน.
หน้ามอด
หมายถึงน. หน้าซึ่งมีรอยแผลเป็นปรุ ๆ มักเกิดจากฝีดาษ, หน้าข้าวตัง ก็ว่า.
หูชัน
หมายถึงก. อาการที่แสดงว่าตั้งใจฟัง (มักใช้แก่สัตว์บางชนิด).
เห็นดีกัน
หมายถึงก. เห็นว่าใครจะมีฝีมือหรือความสามารถเป็นต้นมากกว่ากัน (มักใช้ในทางท้าทาย) เช่น สักวันหนึ่งจะต้องเห็นดีกัน.
กำพืด
หมายถึงน. เทือกเถา, เผ่าพันธุ์, (มักใช้เป็นทำนองหยาม) เช่น รู้กำพืด.
แก่ง
หมายถึงน. พืดหินหรือโขดหินที่กีดขวางทางนํ้า มักจะมีตามต้นแม่นํ้า.
ข้นแค้น
หมายถึงก. อัตคัด, ขัดสน, มักใช้เข้าคู่กับคำ ยากจน เป็น ยากจนข้นแค้น.
ขอประทาน
หมายถึงก. ขอสิ่งของ, ขออนุญาต, (มักใช้นำหน้าคำที่พูดกับผู้ใหญ่).
ใจโต
หมายถึงว. มีใจกว้างเกินประมาณ, มักใช้เข้าคู่กับ หน้าใหญ่ เป็น หน้าใหญ่ใจโต.
เชี้ย
หมายถึง(โบ) ก. เชื้อ, มักใช้ประกอบกับคำ เชิญ เป็น เชี้ยเชิญ.
ป่าแคระ
หมายถึงน. ป่าที่มีต้นไม้เตี้ย ๆ เป็นส่วนใหญ่ มักมีในบริเวณที่มีอากาศแห้งแล้ง.