ตัวกรองผลการค้นหา
สำเส็ด
หมายถึงน. ต้นไม้ขนาดเล็ก ลูกเหมือนลูกชมพู่. (พจน. ๒๔๙๓).
หางกะลวย
หมายถึงน. ขนหางไก่ตัวผู้ที่ยื่นยาวกว่าเพื่อน.
กอบโกย
หมายถึงก. ขนเอาไปเป็นจำนวนมาก, รวบเอาไปเป็นจำนวนมาก.
แป้น
หมายถึงว. กลมแบนอย่างลูกจัน.
ผีตายทั้งกลม
หมายถึงน. หญิงที่ตายในขณะที่ลูกยังอยู่ในท้อง.
ลูกผู้น้อง
หมายถึงน. ญาติที่เป็นลูกของน้าหรืออา.
แฟง
หมายถึงน. ชื่อฟักพันธุ์หนึ่ง ผลเล็ก ผิวบางมีขน.
วาลธิ
หมายถึง[วาละ-] น. หาง, ขนหาง. (ป.).
ไข่หำ
หมายถึง(ถิ่น-อีสาน) น. ลูกอัณฑะ.
ลูกสะใภ้
หมายถึงน. หญิงซึ่งเป็นเมียของลูกชาย.
ขันชะเนาะ
หมายถึงก. บิดลูกชะเนาะให้ตึง.
ลูกผู้พี่
หมายถึงน. ญาติที่เป็นลูกของลุงหรือป้า.