ตัวกรองผลการค้นหา
กระเปาะ
หมายถึงน. รูปนูนกลม, เรียกสิ่งที่มีสัณฐานคล้ายคลึงเช่นนั้นว่า กระเปาะ เช่น กระเปาะไข่ กระเปาะดอกไม้; ฐานที่ฝังเพชรพลอยเป็นหัวแหวนหรือตุ้มหู; เก็จ (ดู เก็จ); (วิทยา) ส่วนของหลอดแก้วที่พองออก จะกลมหรือรีก็ตาม.
ไข่ลูกเขย
หมายถึงน. อาหารของคาวทำด้วยไข่ต้มทั้งลูก ปอกเปลือกแล้วทอดนํ้ามัน เคล้ากับนํ้าตาลนํ้าปลาที่เคี่ยวจนงวด, (โบ) ไข่ญี่ปุ่น.
อุคหนิมิต
หมายถึงน. “อารมณ์ที่เจนใจ” คือ เป็นวิธีแห่งผู้เพ่งกสิณชำนาญจนรูปที่ตนเพ่งอยู่นั้นติดตาถึงแม้หลับตาเสีย รูปนั้นก็ปรากฏเป็นเครื่องหมายอยู่ รูปที่ปรากฏนี้ เรียกว่า อุคหนิมิต. (ป. อุคฺคหนิมิตฺต; ส. อุทฺคฺรห + นิมิตฺต).
ปากกบ
หมายถึงน. รอยมุมของสิ่งที่มีรูปสี่เหลี่ยมประกบกันเป็นรอยแบ่งมุมฉากออกเป็น ๒ มุม เช่น รอยมุมสบง จีวร กรอบรูป กรอบหน้าต่าง.
ผิง
หมายถึงก. ทำให้ร่างกายอบอุ่นด้วยวิธีอังไฟ เรียกว่า ผิงไฟ, ทำให้ร่างกายอบอุ่นด้วยแดด เรียกว่า ผิงแดด; ทำให้สุกด้วยไฟล่างไฟบน เช่น ผิงขนมกลีบลำดวน. น. ชื่อขนมอย่างหนึ่ง ทำด้วยแป้ง ไข่ นํ้าตาลทราย มีรูปแบน ๆ คล้ายไข่แมงมุม อบให้สุกด้วยไฟล่างไฟบนเรียกว่า ขนมผิง.
หันตรา
หมายถึง[-ตฺรา] น. ชื่อขนมชนิดหนึ่ง ทำคล้ายขนมเม็ดขนุน แต่มีไข่ทำเป็นฝอยหุ้มนอก.
ชีลาว
หมายถึงน. ชื่อไม้ล้มลุกชนิด Anethum graveolens L. ในวงศ์ Umbelliferae ใบเป็นเส้นฝอย ๆ ใช้เป็นผัก ดอกเล็กเป็นช่อสีเหลือง ผลแก่แห้งรูปไข่แบน เรียก เทียนตาตั๊กแตน ใช้ทำยาได้.
เตียง
หมายถึงน. ที่สำหรับนอนหรือตั้งสิ่งของ มีขา ๔ ขา รูปสี่เหลี่ยมผืนผ้า.
เฟะ
หมายถึงว. เละ, เปื่อยหรือแหลกเหลวจนไม่เป็นรูปเป็นร่าง, เช่น เน่าเฟะ.
หีบ
หมายถึงน. ภาชนะใส่สิ่งของ รูปทรงสี่เหลี่ยมเป็นต้น มีฝา.
อุเทสิกเจดีย์
หมายถึงน. เจดีย์ที่สร้างอุทิศพระพุทธเจ้า ได้แก่ พระพุทธรูป.
ดอกไม้เทียน
หมายถึงน. ดอกไม้ไฟชนิดหนึ่ง รูปเหมือนเทียน จุดมีสีนวล.