ตัวกรองผลการค้นหา
บิกู,บีกู
หมายถึงน. ภิกขุ เช่น พราหมณ์ชีบีกูน้อยใหญ่. (อิเหนา). (ช.).
ระงมไพร
หมายถึงน. ชื่อนกชนิดหนึ่ง อยู่ตามป่าใหญ่. (พจน. ๒๔๙๓).
ลูกฆ้อง
หมายถึงน. ทำนองหลักของเพลงไทยที่โดยปรกติจะบรรเลงด้วยฆ้องวงใหญ่.
อติราช
หมายถึง[อะติราด] น. เจ้าแผ่นดินผู้ยิ่งใหญ่, มหาราช. (ป.).
จุมพล
หมายถึง[จุมพน] (โบ) น. จอมพล, นายทัพ, ผู้เป็นใหญ่กว่าพล.
นางเลิ้ง
หมายถึงน. หม้อขนาดใหญ่สำหรับใส่นํ้า. (ปรัดเล), ตุ่ม.
โมกโคก
หมายถึง(ปาก) ว. มีสัณฐานใหญ่และนูน (มักใช้แก่หน้าผาก).
วางมาด
หมายถึงก. แสดงท่าทางให้เห็นว่าใหญ่โตหรือมีอำนาจเป็นต้น เช่น วางมาดเป็นดารา.
อีแล่ง
หมายถึงน. หม้อขนาดใหญ่คล้ายหม้อแกง สำหรับหมักส่าเหล้า.
โอฬาริก,โอฬารึก
หมายถึงว. ใหญ่, โต. (ป. โอฬาริก; ส. เอาทาริก).
อิศร
หมายถึง[อิด] น. ความเป็นเจ้าเป็นใหญ่, มักใช้เป็นส่วนท้ายของสมาส เช่น นริศร มหิศร, หรือแผลงเป็น เอศร เช่น นฤเบศร. ว. เป็นใหญ่, เป็นใหญ่ในตัวเอง, เป็นไทแก่ตัวไม่ขึ้นแก่ใคร. (จาก ส. อีศฺวร ซึ่งมักใช้ อิศวร).
แตกเงิน
หมายถึงก. เอาเงินตราหน่วยใหญ่ไปแลกเป็นเงินปลีกหรือหน่วยย่อย.