ตัวกรองผลการค้นหา
แฟ่
หมายถึงว. เสียงดังเช่นนั้นอย่างเสียงจุดไม้ขีดไฟติด; (ปาก) มาก ในคำว่า หรูแฟ่.
ไม้จัตวา
หมายถึงน. เครื่องหมายวรรณยุกต์ รูปดังนี้ ๋ บอกเสียงสูงสุดใน ๕ เสียง.
ศัพท์สำเนียง
หมายถึงน. เสียง เช่น ข้างนอกเสียงเอ็ดอึง อยู่ข้างในฟังไม่ได้ศัพท์สำเนียง.
หง่าง
หมายถึงว. เสียงอย่างเสียงระฆังดัง, มักใช้ว่า หง่างเหง่ง หรือ เหง่งหง่าง.
ตูม,ตูม,ตูม ๆ
หมายถึงว. เสียงดังเช่นนั้น เช่น โดดน้ำดังตูม เสียงปืนใหญ่ดังตูม ๆ.
บื๋อ
หมายถึงว. เสียงดังอย่างเสียงเร่งเครื่องยนต์ โดยปริยายหมายความว่า เคลื่อนไปอย่างรวดเร็ว เช่น เรือบื๋อ.
ฟืดฟาด
หมายถึงว. เสียงอย่างเสียงหายใจแรง ๆ เวลาเหนื่อยมาก ๆ, ฟูดฟาด ก็ว่า.
แผด
หมายถึงก. เปล่งเสียงดังสนั่น (ตามปรกติใช้ประกอบกับคำ เสียง เป็น แผดเสียง); ฉายแสงกล้า (ใช้แก่แดด).
ไล่นิ้ว
หมายถึงก. ไล่ระดับเสียงดนตรีประเภทเครื่องสีเครื่องดีดจากเสียงต่ำไปหาสูงหรือจากเสียงสูงไปหาต่ำเพื่อให้เสียงตรงกับโน้ตเพลง.
สาลี่
หมายถึงน. เครื่องบรรทุกของหนักมี ๒ ล้อ ใช้ลากหรือผลักไป.
มุมกดลง
หมายถึงน. มุมระหว่างเส้นตรงที่ลากจากจุดเล็งไปยังวัตถุกับเส้นตรงแนวระดับที่ลากผ่านจุดเล็งในเมื่อวัตถุนั้นอยู่ตํ่ากว่าจุดเล็ง, มุมก้ม ก็เรียก.
กระโชกโฮกฮาก
หมายถึงว. อาการพูดกระชากเสียงหรือพูดกระแทกเสียงซึ่งไม่น่าฟัง, โฮกฮาก ก็ว่า.