ตัวกรองผลการค้นหา
พารณ,พารณะ
หมายถึง[พารน, พาระนะ] น. ช้าง. (ป., ส. วารณ).
กริน
หมายถึง[กะ-] (แบบ) น. ช้าง, ช้างพลาย, เช่น กรินไกรอาสนอัศวาชี. (ม. คำหลวง ฉกษัตริย์). (ส.).
ยืนต้นตาย
หมายถึงก. อาการที่ต้นไม้บางชนิดเช่นต้นตาล ต้นลาน ตายแล้วแต่ยังไม่ล้ม, อาการที่ไม้ยืนต้นเช่นต้นสัก ต้นยาง ตายเองหรือถูกกานคือ ควั่นเปลือกและกระพี้โดยรอบออกแล้วตาย แต่ยังไม่ล้ม.
จระแคง
หมายถึง[จะระ-] (กลอน) ว. ตะแคง เช่น เท้าล้มจระแคง ทลายพุงพัง. (สุธนู).
ซวดเซ
หมายถึงก. เอนไป, เอียงไป, จวนล้ม, เสียหลัก, (มักใช้แก่ฐานะความเป็นอยู่) เช่น ฐานะซวดเซ.
งาย
หมายถึงน. เวลาเช้า เช่น พ่อแผนจะไปแต่ในงาย สายแล้วสำรับไม่ยกมา. (ขุนช้างขุนแผน).
ด่อน
หมายถึงน. เครื่องมือสำหรับแทงช้างเมื่อเวลาขี่ รูปเป็นเดือยแหลม ทำด้วยเหล็ก.
ล้อมวัง
หมายถึงน. ชื่อช้างศึกพวกหนึ่ง มีหน้าที่ทำลายค่ายข้าศึก, ช้างพังคา ก็เรียก.
กระบองกลึง
หมายถึงน. ไม้กลึงเป็นรูปกระบองอย่างยาวสำหรับถือเข้าขบวนแห่ช้างสำคัญ.
กลางแปลง
หมายถึงว. ที่แสดงหรือเล่นเป็นต้นในที่แจ้ง เช่น โขนกลางแปลง หนังกลางแปลง คล้องช้างกลางแปลง.
กระตรกกระตรำ
หมายถึง(โบ; กลอน) ก. ตรากตรำ เช่น หาเลี้ยงและโดยสฤษฎิตน กระตรกกระตรำก็นำพา. (กล่อมพญาช้าง).
เพนียด
หมายถึง[พะเนียด] น. กรงต่อนกเขา; วงล้อมทำเป็นคอกสำหรับคล้องช้าง. (ข.).